Leonard Pękalski, urodzony 25 października 1896 roku w Grójcu, był wybitnym polskim malarzem oraz ilustratorem. Jego życie zakończyło się 2 września 1944 roku w Warszawie, co wprowadziło smutek w kręgi artystyczne, które ceniły jego twórczość.
Jako artysta, Pękalski zostawił po sobie istotny ślad w polskiej sztuce, angażując się w różnorodne projekty artystyczne, których efekty nadal fascynują miłośników sztuki.
Życiorys
Leonard Pękalski, urodzony w początkach XX wieku, rozpoczął swoją edukację w 1913 roku w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Jego talent oraz determinacja zaowocowały stypendiami, które umożliwiły mu dalsze kształcenie w malarstwie we Włoszech i Francji. Warto dodać, że był zaangażowany w działalność Polskiej Organizacji Wojskowej, a także pełnił służbę w Wojsku Polskim jako podporucznik rezerwy. W 1920 roku brał udział w wojnie, walcząc jako kawalerzysta.
W latach 1921–1922 pracował w zakładzie graficznym „Sztuka”, który był kierowany przez Felicjana Szczęsnego Kowarskiego w Toruniu. Pękalski należał również do stowarzyszenia artystycznego „Konfraternia Artystów”, założonego 16 grudnia 1920 roku przez Juliana Fałata, co świadczy o jego aktywnym udziale w środowisku artystycznym tamtych czasów.
Po latach spędzonych w Toruniu, przeniósł się do Krakowa, w którym został asystentem Kowarskiego w Akademii Sztuk Pięknych. W 1925 roku, wraz z innymi pasjonatami sztuki, współzałożył grupę artystyczną „Jednoróg”. Jego twórczość w latach 1927–1930 szczególnie zapisuje się w historii Polski dzięki rekonstrukcji oraz realizacji nowych malowideł i polichromii na Zamku Wawelskim.
W roku 1932 Pękalski został mianowany profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, a dwa lata później otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego malarstwa dekoracyjnego. Jego aktywność artystyczna przyczyniła się do rozwoju warszawskiej grupy artystycznej „Pryzmat”, której był członkiem oraz prezesem.
W czasie dramatycznych wydarzeń II wojny światowej, Pękalski jako oficer Armii Krajowej pełnił funkcję instruktora na tajnych Zastępczych Kursach Szkoły Podchorążych Piechoty. Nie przerwał także prywatnych lekcji, które prowadził dla swoich studentów w pracowni.
Niestety, jego życie zostało brutalnie przerwane, gdy został zamordowany przez Niemców podczas powstania warszawskiego na Sadybie. Jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na Cmentarzu Czerniakowskim, gdzie został pochowany, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w polskiej sztuce.
Przypisy
- Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939 r., s. 231. [dostęp 03.09.2021 r.]
- M.P. z 1934 r. nr 6, poz. 12 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Monika Zawadzki | Magdalena Gnatowska | Maria Górecka-Nowicka | Maria Wiłun | Mariusz Klimek | Czesław Olszewski (fotograf)Oceń: Leonard Pękalski