Łukasz Kralczyński to postać o znaczącym wkładzie w historię Polski oraz jej zbrojne tradycje. Urodził się 18 października 1896 roku w Grójcu, gdzie spędził swoje młodzieńcze lata. Jako kapitan intendent Wojska Polskiego, pełnił kluczowe funkcje związane z logistyką i zaopatrzeniem polskich sił zbrojnych.
W trakcie swojej służby Kralczyński zasłużył się, otrzymując Order Virtuti Militari, który jest jednym z najwyższych odznaczeń wojskowych w Polsce, przyznawanym za męstwo i odwagę w walce. Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie w okresie po wybuchu II wojny światowej.
W dniach 20-22 kwietnia 1940 roku Łukasz Kralczyński stał się jedną z ofiar brutalnej zbrodni katyńskiej, która dotknęła wielu polskich oficerów. Jego historia przypomina o ważnych mówi, które nie mogą zostać zapomniane.
Życiorys
Łukasz Kralczyński przyszedł na świat w Grójcu, w rodzinie Pawła i Anastazji z Jaworskich. Jego edukacja rozpoczęła się w gimnazjum w Piotrkowie Trybunalskim, gdzie zdobył pierwsze doświadczenia akademickie. W 1915 roku dołączył do tajnej organizacji „Dowborczycy” w Warszawie, co świadczy o jego zaangażowaniu w sprawy narodowe. Następnie wstąpił do Legionu Puławskiego, a podczas bitwy pod Nurcem odniósł rany.
Od 1918 roku był aktywnym żołnierzem Wojska Polskiego, służąc w 26 pułku piechoty. W czasie wojny w 1920 roku jego służba obejmowała 3 baon telegraficzny. Uczestniczył w ważnych wydarzeniach, jak ofensywa kijowska oraz bitwa pod Radzyminem, co podkreśla jego oddanie w walce o wolność kraju.
W okresie międzywojennym Łukasz Kralczyński ukończył kurs w Centrum Szkolenia Podoficerów Piechoty Nr 1. Z rąk Prezydenta RP otrzymał 15 sierpnia 1928 roku stopień podporucznika z datą starszeństwa 1 sierpnia 1928, uzyskując pierwszą lokatę w korpusie oficerów piechoty. Jego kariera wojskowa rozwijała się, gdy minister spraw wojskowych wcielił go do 6 pułku piechoty Legionów w Wilnie. W 1931 roku awansował na porucznika, a w styczniu 1934 został przeniesiony do korpusu oficerów intendentów.
Po przeniesieniu do 3 batalionu saperów w Wilnie, pełnił funkcję płatnika. Z dniem 19 marca 1939 roku, z numerem starszeństwa 155, został mianowany kapitanem w ramach korpusu oficerów intendentów, a jego rola w 3 batalionie saperów nadal obejmowała zadania na stanowisku oficera gospodarczego.
W kampanii wrześniowej walczył, będąc częścią 3 batalionu saperów, jednak po wybuchu wojny został wzięty do niewoli przez armię radziecką. Został osadzony w Kozielsku i figurował na liście wywózkowej 036/4 z 16 kwietnia 1940 roku, na pozycji 9. Tragicznie, między 20 a 22 kwietnia 1940 roku, jego życie zakończyło się w lesie katyńskim, gdzie zginął tragicznie. Jego szczątki znalazły spoczynek na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
Pośmiertnie, 5 października 2007 roku, minister obrony narodowej Aleksander Szczygło dokonał awansu Łukasza Kralczyńskiego na stopień majora. Uroczystość ogłoszenia awansu miała miejsce 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie wydarzenia „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Łukasz Kralczyński był mężem Zofii z Tommów (1898–1988). Para doczekała się trojga dzieci, co dopełnia rodzinny obraz jego życia i bliskich relacji.
Ordery i odznaczenia
Łukasz Kralczyński był odznaczony wieloma prestiżowymi nagrodami, które świadczą o jego odwadze i poświęceniu. Wśród najważniejszych wyróżnień znalazły się:
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 5331,
- Krzyż Niepodległości, przyznany 25 stycznia 1933 roku,
- Krzyż Walecznych,
- Srebrny Krzyż Zasługi, otrzymany w 1938 roku,
- Odznaka 6 Pułku Piechoty Legionów,
- Medal Zwycięstwa, znany również jako „Médaille Interalliée”.
Przypisy
- a b c Fotografia Łukasza Kralczyńskiego [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 05.10.2021 r.]
- Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 05.10.2007 r. w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie.
- Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 803.
- Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 346.
- Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 501.
- Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 421.
- Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 306.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11.11.1938 r., s. 42.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26.01.1934 r., s. 7.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 15.08.1928 r., s. 274, 279.
- M.P. z 1933 r. nr 24, poz. 33 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Leszek Suski (strażak) | Jan Jagmin-SadowskiOceń: Łukasz Kralczyński