Henryk Jasiorowski to postać, która na trwałe wpisała się w historię polskiej nauki, zwłaszcza w dziedzinie rolnictwa i hodowli zwierząt. Urodził się 7 czerwca 1926 roku w Grójcu, a swoje życie zawodowe poświęcił badaniom nad genetyką oraz produkcją zwierzęcą. W dorobku naukowym Jasiorowskiego mieszczą się liczne osiągnięcia i innowacje, które wpłynęły na rozwój zootechniki w Polsce i na świecie.
Pełnił on kluczową rolę w polskiej nauce jako rektor Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie w latach 1975–1981, gdzie kierował pracami dydaktycznymi i naukowymi, kładąc duży nacisk na innowacyjne metody nauczania i badania.
Od momentu zmarcia 16 sierpnia 2017 roku, jego wkład w rozwój nauk rolniczych jest doceniany zarówno przez studentów, jak i przez środowisko naukowe, co świadczy o ogromnym znaczeniu jego pracy naukowej i dydaktycznej.
Życiorys
Henryk Jasiorowski przyszedł na świat w rodzinie, która łączyła tradycję chłopską z rzemieślniczą. Swoją edukacyjną przygodę rozpoczął w grójeckim gimnazjum w 1938 roku. Ukończenie liceum w 1945 roku otworzyło przed nim drzwi do wyższej edukacji. W latach 1945–1950 kształcił się na Wydziale Rolniczym SGGW. Po zdobyciu dyplomu rozpoczął karierę akademicką jako asystent w Katedrze Hodowli Zwierząt tej samej uczelni.
W 1956 roku obronił doktorat, co z początkiem 1961 roku zaowocowało awansem na zaszczytną stanowisko docenta. Jego rozwój zawodowy nie zatrzymał się na tym etapie; w 1967 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1978 – profesora zwyczajnego. Dodatkowo, w latach 1975–1981 pełnił funkcję rektora SGGW.
Jasiorowski był aktywnym członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej, a później Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1978–1981 zasiadał w Komitecie Warszawskim PZPR, a także brał udział w egzekutywie tego gremium w latach 1978–1979.
Od 1956 do 1975 roku pracował w Instytucie Genetyki i Hodowli Zwierząt Polskiej Akademii Nauk w Jastrzębcu, w latach 1961–1969 obejmując stanowisko dyrektora tego instytutu. Ponadto, pełnił funkcję dyrektora Wydziału Produkcji Zwierzęcej i Weterynarii FAO w Rzymie w latach 1969–1975 oraz ponownie w latach 1983–1989. Do 1990 roku był zastępcą dyrektora generalnego FAO do spraw Rolnictwa, a następnie kontynuował swoje działania w SGGW. Na emeryturę przeszedł w 1996 roku, wyróżniając się aktywnością w rolniczych organizacjach pozarządowych.
Był autorem ponad dwustu prac naukowych, które publikował zarówno w polskich, jak i zagranicznych czasopismach. Jego osiągnięcia zostały docenione przez wiele akademii nauk rolniczych w takich krajach jak Włochy, Hiszpania, Rosja i Słowacja. Otrzymał także doktoraty honoris causa z uniwersytetu w Stuttgarcie, Akademii Rolniczej w Lublinie, SGGW oraz Akademii Rolniczej we Wrocławiu.
Został odznaczony licznymi nagrodami państwowymi i zagranicznymi, co podkreśla znaczenie jego pracy naukowej oraz wkład w rozwój rolnictwa. Jego ostatni spoczynek znajduje się na cmentarzu parafialnym w Grójcu.
Odznaczenia
Henryk Jasiorowski zdobył wiele odznaczeń w uznaniu za swoje osiągnięcia. Wśród nich wyróżnia się Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, który otrzymał na podstawie postanowienia z dnia 5 listopada 1999 roku.
Wybrane publikacje
Oto zestawienie wybranych publikacji autorstwa Henryka Jasiorowskiego, które ukazują jego wkład w dziedzinie produkcji zwierzęcej.
- Podstawy produkcji zwierzęcej (1954, wspólnie z Janem Kossakowskim),
- Jak zorganizować chów bydła w spółdzielni produkcyjnej (1955, wspólnie z Władysławem Szewczykiem),
- Preparaty mlekozastępcze w żywieniu cieląt (1964),
- Krowa mleczna (1968),
- Chów zwierząt: podręcznik dla szkół przysposobienia rolniczego (1968, współautor),
- Użytkowanie bydła (1972, redakcja pracy zbiorowej),
- Ocena przydatności włoskich ras bydła mięsnego do krzyżowania z polskimi krowami fryzyjskimi (1996, redakcja pracy zbiorowej, ISBN 83-86980-28-1).
Przypisy
- Informacje w BIP IPN. [dostęp 18.04.2022 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Tadeusz Leżański | Stanisław Orłowski (geolog) | Janusz Ziółkowski (astronom)Oceń: Henryk Jasiorowski